Napalm Death - "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw Of Throes" (2022)
Nie pierwszy taki raz, gdy pomniejsze wydawnictwa Napalm Death są na równi ważne/ciekawe do omówienia co materiały główne. Jak się okazuje, zawartości muzycznej na "Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism" powstało tak dużo, że poza bonusami dołączonymi do rozszerzonej wersji krążka, zespół dysponował jeszcze sześcioma dodatkowymi utworami i dwoma coverami z tamtej sesji. Jako że "Throes..." zaskoczył mocno in plus i zawierał całkiem liczne, choć sensowne odstępstwa od reguły (co przy szesnastym albumie w dorobku jest kurewsko nieczęste i imponujące), w podobnym guście ulokował się materiał wcześniej niewykorzystany. Na epce z 2022 roku, zatytułowanej "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw Of Throes", Napalm Death po raz n-ty poszerza swój death-grindowy styl o nieszablonowe rozwiązania.
Jeśli tak mają wyglądać słabsze momenty w karierze lub są to odrzuty, to ja każdemu zespołowi życzę takich gorszych dni jakie Napalm Death mogli rzekomo mieć na "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw Of Throes". Na tejże epce zespół kontynuuje swoje mniej typowe oblicze, umieszczając je - w miarę możliwości - w death-grindowych ramach, ale ponownie rozszerzając wykonywany styl o kolejną dawkę świeżych pomysłów. Zdaję też sobie sprawę, że eksperymenty w wykonaniu Napalm Death stały się już integralną częścią ich grania i nie wywracają tej muzyki do góry nogami jak kiedyś, ale nie zmienia to faktu, że... wciąż potrafią zaskakiwać i ciągle kipi z nich kreatywność. Weźmy za przykład "Resentment Always Simmers", gdzie pięknie spotykają się fascynacje Swans i typowo napalmowe bujanie, a kompletnie nie da się tego podpiąć pod któryś z kawałków z przeszłości, gdzie występowała podobna mieszanka. Zasługa w tym oczywiście zamysłu na riffy oraz świetnej, gęstej atmosfery, która trzyma do samego końca.
Tylko o sile i wyjątkowości "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw Of Throes" nie stanowi jeden utwór. Na start dostajemy bezlitosnym strzałem pod postacią "Narcissus", który perfekcyjnie łączy brutalność z koncertowym groovem, a przy okazji może być wizytówką rozpierdolu jaki Napalm Death obecnie dostarcza. Jeszcze lepszy pod kątem zmasowanego ataku dźwięków jest "By Proxy", w którym Barney wrzeszczy tak intensywnie, że niedaleko mu w tym kawałku do black metalowych krzykaczy. "Man Bites Dogged" oraz "Slaver Through A Repeat Performance" to z kolei utwory nieco bardziej nastawione na punkowy czad i chwytliwość, ale są równie udane co wyżej wymienione i trudno o nich powiedzieć, by przypominały b-side'y. Mamy również dwa covery, jeden z repertuaru industrial rockowego Slab! ("People Pie"), a drugi hardcore punkowego Bad Brains ("Don't Need It"), w których zespół jest wprawdzie bardzo bliski oryginalnych wykonów, ale sensownie przepuścił je przez napalmowy sznyt (współczesna produkcja, wokale Barneya, zbrutalizowanie niektórych elementów, itd.). Na koniec pozostała jeszcze druga wersja "Resentment Always Simmers", czyli "Resentment Is Always Seismic (Dark Sky Burial Dirge)", której główna różnica polega na oparciu jej o industrialny styl i studyjne dodatki, ale bez death-grindowej estetyki. Efekt jest całkiem ciekawy, choć pierwsza wersja lepiej trzyma w napięciu.
Takie zapchajdziury jak "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw Of Throes" trzeba więc przyjmować z otwartymi ramionami. Epka ta w niczym nie ustępuje regularnym płytom, a jej optymalna długość (prawie 30 minut) dostarcza sporo radochy, nie pozostawia niedosytu i ma na tyle dopracowane utwory, że chce się do nich wracać. Jak wspominałem, wrażenia że ktoś nam wciska odpady po poprzedniej płycie kompletnie tutaj nie występują!
Ocena: 8,5/10
[English version]
This isn't the first time Napalm Death's minor releases have been just as important/interesting to discuss as the main material. As it turns out, so much musical content was created for "Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism" that, in addition to the bonus tracks included with the expanded version of the album, the band had six additional tracks and two covers from that session. Since "Throes..." was a huge positive surprise and contained quite a few, albeit sensible, exceptions to the rule (which, on their sixteenth album, is incredibly rare and impressive), previously unused material was included in a similar vein. On the 2022 ep, "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw Of Throes", Napalm Death expands their death-grind style for the umpteenth time with unconventional solutions.
If this is what career lows or throwaways are supposed to be like, then I wish every band the kind of bad days Napalm Death supposedly experienced on "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw Of Throes". On this ep, the band continues their less typical side, placing in - whenever possible - in the death-grind style, but once again expanding their style with another dose of fresh ideas. I also realize that Napalm Death's experimentation has become an integral part of their sound and doesn't turn the music upside down like it once did, but that doesn't change the fact that... they still manage to surprise and are constantly bursting with creativity. Take "Resentment Always Simmers", for example, where Swans' fascinations and typical Napalm Death rhythm parts beautifully intertwine, yet it's completely impossible to pin it down to any of their past tracks, which featured a similar fusion. This is, of course, due to the idea behind the riffs and the great, dense atmosphere that holds on until the very end.
The power and uniqueness of "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw of Throes" isn't determined by a single track. They open with a merciless blast in the form of "Narcissus", which perfectly combines brutality with live groove and at the same time it can be a showcase of the incredible brutality that Napalm Death currently delivers. Even better, in terms of its massive sonic assault, is "By Proxy", where Barney screams so intensely that he's near black metal screamers. "Man Bites Dogged" and "Slaver Through A Repeat Performance", on the other hand, are songs a bit more focused on punk rock vibes and catchiness, but they're just as accomplished as the aforementioned tracks and hardly resemble b-sides. There are also two covers, one from the industrial rock band Slab! ("People Pie"), and the second, the hardcore punk Bad Brains ("Don't Need It"), in which the band stays very close to the original versions, but sensibly transforms them with a napalm-infused style (modern production, Barney's vocals, brutalization of some elements, etc.). Finally, there's the second version of "Resentment Always Simmers", "Resentment Is Always Seismic (Dark Sky Burial Dirge)", which main difference lies in its industrial style and studio additions, but without the death-grind aesthetic. The result is quite interesting, although the first version holds more tension.
Fillers like "Resentment Is Always Seismic - A Final Throw Of Throes" should be welcomed with open arms. This ep is in no way inferior to the regular albums, and its optimal length (almost 30 minutes) provides plenty of enjoyment, leaves no place for dissatisfaction and contains songs so polished that you'll want to return to them. As I mentioned, the feeling that someone is forcing us with b-sides from the previous albums is completely absent here!
Rating: 8,5/10
Komentarze
Prześlij komentarz