Cynic - "Traced In Air" (2008)

Sporo wody upłynęło nim w ogóle zdołałem przebrnąć przez cały ten okres powrotnego Cynic, ale muszę przyznać, że ich pierwszy podbój po latach okazał się być zwodniczo dobry. 3/5 składu "Focus" wraz z Tymonem Kruidenierem z Exivious bowiem zebrało się i nagrało krążek powiązany z legendarnym wydawnictwem sprzed lat, mimo że z początku może on robić zupełnie odwrotne wrażenie. Do poziomu "Focus" oczywiście "Traced..." również nie udało się dobić i osiągnąć tej samej ekstrawagancji, ale tak szczerze mówiąc, to nie to było tu najważniejsze. Najważniejsze, że kapela Paula Masvidala zdołała tu przywdziać swój charakterystyczny, eteryczny klimat w nowe elementy.

Pozostałości po "Focus" to przede wszystkim techniczne, humanowe riffy, zakręcona sekcja rytmiczna, okazjonalny schuldinerowy skrzek (w wykonaniu Tymona), vocodery Paula (nie w całości - o czym za chwilę), kosmiczny klimat (choć nieco bardziej senny) i dość odważne melodie. Wszystko co nowe na "Traced In Air" tyczy się zaś znacznie wyraźniejszych wpływów prog rocka (zwłaszcza w partiach na czysto), ogólnego odchudzenia muzyki z ciężaru i wysokich, nie zawsze przetworzonych przez elektronikę wokali Masvidala. No i o ile pierwsze z dwóch wymienionych nie są tu żadnym problemem, bo poszły za tym dobre pomysły, tak to ostatnie może być trochę ciężkim orzechem do zgryzienia - w szczególności, że kontrast między progresją a ciężarem jest na "Traced..." mniejszy niż na "Focus". Sęk jednak w tym, że...falsety Paula bardzo dobrze oddają uduchowiony klimat albumu! Ba, przypuszczam, że inny typ śpiewu mógłby się dużo słabiej wpasować w tego typu senną muzykę. Fajnie też, że kapela pomimo tych wszystkich, nie zawsze związanych z metalem, udziwnień nie zapomniała jak tworzyć krótkie i nośne utwory. Te, tak jak wspominałem, sprawiają wrażenie nieco snujących się i nie mają co prawda takiej siły uderzenia co focusowe, tyle, że...i tak nie brak w nich żywszych fragmentów, ciekawej progresji czy sensownej techniki! Pod tym względem przodują chociażby "Adam's Murmur", "King Of Those Who Know", "Evolutionary Sleeper" oraz "The Unknown Guest" - spokojnie mogące konkurować z tymi starszymi utworami.

Powrót do - jako tako - regularnej działalności Cynic przysporzył Masvidalowi i spółce oczywiście wiele kontrowersji. Czy słusznie? Pewnie tak, ale trzeba im przyznać, że z początku źle na tym nie wyszli. Co więcej, panowie wiedzieli, z której strony się pokazać, by pogodzić stare patenty z tymi nowszymi, bardziej radykalnymi! No a przecież zdążyłem we wstępie nadmienić, że mnie też nie wszystko rusza co reunionowe u Cynic.

Ocena: 8/10

[English version]

It took a long time before I even managed to get through this whole period of "return" Cynic, but I must admit that their first cd after all these years turned out to be deceptively good. 3/5 of the "Focus" line-up, together with Tymon Kruidenier from Exivious, gathered and recorded "Traced In Air" - an album related to the legendary debut, but also revealing a large part of new influences from outside that style. The "Traced..." was not achieved the same cult and level as debut, but to be honest it was not the most important thing here. The most important is that on "Traced..." the band managed to include interesting music fit for the name of Cynic. 

The remnants of the style of "Focus" are primarily technical, human-like riffs, twisted rhythm section, occasional schuldinner-like vocals (performed by Tymon), Paul's vocoders (but not entirely - about which in a moment) cosmic atmosphere (though a bit more sleepy) and quite bold melodies. Everything that is new on "Traced In Air" concerns much clearer influences from prog rock (especially in the "clean" parts), the overall leanness of the music from the metal sound and high, not always processed by electronics Masvidal's vocals. And while the first of the two mentioned are not a problem here, because it was followed by good ideas, the latter can be a bit of a difficult to rate - especially that the contrast between progression and metal sound on "Traced..." is smaller than to "Focus". The problem disappears when you get to understand with the more spiritual concept of the album (compared to its predecessor) and guitar melodies...it's hard to actually imagine a different type of vocal (or possibly the opposite proportions) with these sounds! It's also nice that the band, despite these weirdness, has not forgotten how to create short and effective songs. These, of course, seem to be a bit wandering and, admittedly, do not have the same impact force as the "Focus", but...they do not lack livelier fragments, interesting progression or sensible technique. In this respect, for example, "Adam's Murmur", "King Of Those Who Know", "Evolutionary Sleeper" and "The Unknown Guest" can easily compete with those older songs. 

The return to - as a matter of fact - regular Cynic activity caused Masvidal and the rest of the band of course a lot of controversy. Rightly? Probably yes, but you have to admit that (at first) they did not turn out badly. Moreover, the band knew which side to show up to reconcile old patents with newer, more radical ones! And yet I have already mentioned in the introduction of this review that I do not like everything about the reunion Cynic.

Rating: 8/10