Voivod - "Infini" (2009)

Druga część materiału stworzona niedługo przed śmiercią Piggy'ego, a oszlifowana oraz wydana już po "Katorz", tj. pierwszym krążku Voivod, który ukazał się w tego typu nieciekawych okolicznościach. I pewnym jest, że wyciskanie ostatnich soków z czyjejś tragedii, wypuszczając kolejne premierowe płyty może powodować przekraczanie granic dobrego smaku, aczkolwiek - jak muzycy zapewniali - wszystko powstało i zostało wypuszczone za zgodą Denisa D'Amoura. Gitarzysta zresztą sam podkreślał, że nie chce, by jego odejście było pogrążone w typowej żałobie, a pragnął zapamiętania tych trudnych chwil jego muzyką. W ramach pożegnania uwieczniono to wspomnianym "Katorz", który okazał się zaskakująco dobry - nie był to wprawdzie szczyt możliwości zespołu, ale powrócił tu dawny duch Voivod i kilka kawałków mogło stawać w szeregach obok klasycznych szlagierów z zamierzchłych czasów. Trzy lata później, uwieczniono to również nadmienionym "Infini", drugim i ostatnim krążkiem wydanym w podobnych intencjach, a który samym poziomem kompozycji... już znacząco się różni.

Z wielkim trudem przechodzi mi to przez klawiaturę, ale nie jestem w stanie powiedzieć za dużo dobrego o dwunastym pełniaku Voivod. O ile w przypadku "Katorz", zawartość krążka jasno uwypuklała na ile sprawnie zespół odnalazł się w heavy metalowym obliczu i wielka szkoda, że nie było możliwości zaprezentowania tamtego materiału na żywo w składzie jaki go nagrywał, tak na "Infini" otrzymujemy tego odwrotność i chyba dobrze się stało, że longplay nie obił się szerszym echem. Wciąż jest to granie mocno uproszczone względem starszych płyt Voivod oraz o ogromnych, heavy metalowych fascynacjach (wpływy Motörhead są aż nadto słyszalne), aczkolwiek w tym przypadku prezentuje się ono dość niemrawo oraz ze śladową ilością pomysłowości i porywających melodii. Nie to żeby kwartet wydał w 2009 roku gniota, bo poniżej pewnego poziomu grupa zejść nie potrafiła nigdy, ale do dobrego krążka "Infini" sporo jednak brakuje. Przede wszystkim, dwunastka niestety całkiem sprawnie wpisuje się w stereotyp heavy metalu jako muzyki dla starych dziadów i lokuje się jako jedna z najsłabszych (o ile nie najsłabszych) pozycji w dorobku grupy.

Dużo mankamentów "Infini" pokrywa się z "Voivod" - toteż nie ma sensu dwa razy powtarzać tego samego w tym temacie. Krążek trwa blisko godzinę, do przeszłości nawiązuje on tylko od strony charakterystycznych dysonansów (same struktury utworów nie mają za wiele wspólnego z progresywnymi czasami), a pomysłów na granie starcza na nim mniej niż na połowę longplaya. Jak na tak obszerny album, spoko są tu "A Room With A V.U.", "Earthache", "God Phones", "Treasure Chase" (zalatuje Queens Of The Stone Age, ale to nic), "Morpheus" czy "Destroy After Reading", w których pobrzmiewa voivodowy czad i lekko odjechany klimat (pomimo że znacznie częściej przemykają pogodniejsze motywy), a także najmniej w nich przynudzania. Reszta, czyli aż 7 utworów, to już przeprawa przez bezpłciowy heavy metal z naleciałościami Voivod, nie zaś Voivod wizjonerski i z rockowym/metalowym pazurem, jakiego zdałoby się wymagać. No, płytę jeszcze ratuje bardzo dobra produkcja (te same atuty co na "Katorz"), całkiem aktywnie pracujący i interesujący bas Jasonika, kosmiczne interludia pomiędzy niektórymi kawałkami oraz przyzwoita forma wokalna Snake'a. 

Całościowo, "Infini" to taka płyta-zagadka, która może stanowić niemałe wyzwanie nawet dla największych maniax Voivod (w tym mnie). Cieszy oczywiście, że Piggy zdołał tak wiele utworów zawrzeć przed swoją śmiercią (ponad 20 - to często się nie zdarza), po przeciwnej stronie, spora ich ilość nie była zbytnio zjawiskowa i uderzała w nijaki, wymuszony heavy metal z rzadka nawiązujący do potęgi Voivod. Oficjalnie, to tutaj również kończy się piąty rozdział w historii tej kanadyjskiej grupy. Co ciekawe, mimo zamrożonej działalności od kilku lat z wiadomych względów, niedługo po premierze "Infini", Kanadyjczycy w nowym składzie wznowili działalność i - z udanym skutkiem, to trzeba zaznaczyć - otworzyli oni kolejny, warty dogłębnego omówienia etap w swojej dyskografii.

Ocena: 5/10

(kawka dla "Trochę Subiektywizmu...")

[English version]

The second part of the music created shortly before Piggy's death, and polished and released after "Katorz", the first Voivod album, which appeared in such unpleasant circumstances. And it's certain that squeezing the legacy and livestock out of someone's tragedy by releasing subsequent premiere albums may cause crossing the limits of good taste, although - as the musicians assured - everything was created and released with the consent of Denis D'Amour. The guitarist himself emphasized that he did not want his departure to be immersed in typical mourning, and wanted to remember these difficult moments with his music. As part of the farewell, this was immortalized with the aforementioned "Katorz", which turned out to be surprisingly good - it was not the peak of the band's abilities, but the old spirit of Voivod returned here and several songs could stand in the ranks next to the classic hits from the distant past. Three years later, this was also immortalized by the aforementioned "Infini", the second and last album released with similar intentions, which in terms of the level of composition itself... differs significantly.

It's hard for me to get through the keyboard, but I can't say too many good things about Voivod's twelfth full-length. While in the case of "Katorz", the album's content clearly highlighted how well the band found their way in heavy metal and it's a pity that there was no opportunity to present that material live with the line-up that recorded it, on "Infini" we get the opposite and it's probably a good thing that the longplay didn't get a wider response. It's still a very simplified style of music compared to Voivod's older albums and with huge, heavy metal fascinations (Motörhead's influences are all too audible), although in this case it presents itself rather lifeless and with a trace amount of inventiveness and captivating melodies. It's not that the quartet released a crap in 2009, because the band has never been able to go below a professional level, but "Infini" is still far from a good album. First of all, "Infini" unfortunately fits quite well into the stereotype of heavy metal as music for old geezers and is considered one of the weakest (if not the weakest) albums in the band's discogrpahy.

Many of the flaws of "Infini" overlap with "Voivod" - so there is no point in repeating the same thing twice on this topic. The album lasts almost an hour, it refers to the past only in terms of characteristic dissonances (the structures of the songs themselves do not have much in common with the progressive era), and there are less than half of the ideas for playing on it. For such a large album, "A Room With A V.U.", "Earthache", "God Phones", "Treasure Chase" (reminiscent of Queens Of The Stone Age, but that's okay), "Morpheus" and "Destroy After Reading" are all good here, in which you can hear the Voivod's characteristic energy and slightly crazy atmosphere (despite the fact that more cheerful motifs appear much more often), and also the least boring stuff in them. The rest, 7 tracks, are already a journey through average heavy metal with Voivod influences, not visionary Voivod with rock/metal power, which should be expected from them. Well, the album is saved by very good production (the same advantages as on "Katorz"), Jasonic's quite actively working and interesting bass, cosmic interludes between some tracks and Snake's decent vocal form.

Overall, "Infini" is a kind of a riddle-album that can be quite a challenge even for the biggest Voivod maniacs (including me). Of course, it's good that Piggy managed to include so many songs before his death (over 20 - that doesn't happen often), on the other hand, a large number of them were not very phenomenal and hit with bland, forced heavy metal rarely referring to the power of Voivod. Officially, this is also where the fifth chapter in the history of this Canadian group ends. Interestingly, despite the fact that their activity has been frozen for several years, shortly after the premiere of "Infini", the Canadians resumed their activity in a new line-up and - with successful results, it must be noted - they opened another chapter in their discography, worth discussing in detail.

Rating: 5/10