Martyr - "Warp Zone" (2000)

Co można zrobić w sytuacji, gdy tak obiecujący debiut jak "Hopeless Hopes" nie zostaje stosownie doceniony? Wtedy to już chyba pozostaje załamać ręce, że o tego typu wyborny materiał wydawcy się nie zabijali a spora część słuchaczy olała jednych z niewielu ówcześnie sensownych spadkobierców stylu Atheist, Death i Cynic. Kanadyjski Martyr nie dość, że porwał się w rejony, na których większość zazwyczaj polega z kretesem, tak jeszcze zaprezentował w tej stylistyce coś swojego i - paradoksalnie - odmiennego od amerykańskich kolegów, przez co kwartetu z Quebec nie dało się wrzucić w przegródkę kopistów. Tak czy owak, nie było jednak co rąk załamywać, gdyż ekipa braci Mongrain po mizernym przyjęciu debiutu i braków w promocji nie przejęła się, zmieniła pałkera (do zespołu zawitał Patrice Hamelin) i postanowiła ciągnąć ten wózek dalej. Już 3 lata później ukazał się drugi longplay Martyr zatytułowany "Warp Zone", który za nic miał wcześniejsze trudności i przyniósł on istotny krok na przód w dyskografii grupy.

O ile jeszcze wcześniej dało się jednoznacznie wskazać skąd Kanadyjczycy czerpali (czyli "Individual Thought Patterns" i "Unquestionable Presence"), tak w przypadku drugiego krążka jest już wyraźnie trudniej i znacznie bardziej wielowarstwowo. Baza wpływów Death i Atheist wciąż oczywiście ma tu swój udział, aczkolwiek w przypadku "Warp Zone" stanowi ona dużo dalsze tło, a niekiedy pojawiają się z niej tylko luźne odniesienia. Słuchając drugiego pełniaka Martyr w naprawdę wielu jego fragmentach sposób poruszania się po technicznych zakrętasach, pomysł na ogólną motorykę płyty oraz dość zagadkowy klimat zwraca nas... w kierunku Martyr. Poważnie, zamysł na muzykę Kanadyjczycy mieli kompletnie inny, niepodrabialny i o wyraźnej chęci zrobienia wszystkiego po swojemu, nawet jeśli da się wskazać tu źródło pochodzenia poszczególnych naleciałości. Techniczny death metal w wykonaniu Martyr stał się na "Warp Zone" mocno nieprzewidywalny i nerwowy, a także nie brak mu szalonych i wirtuozerskich umiejętności, z drugiej strony, kwartet potrafi do takiego spojrzenia na zakręcone granie wpleść subtelniejsze motywy, wyszukane i wybijające się melodie czy okazjonalnie przebijający się zadziorny feeling bardziej charakterystyczny dla (technicznego) thrash metalu. Przeskok względem "Hopeless Hope" jest zatem odczuwalny na każdej płaszczyźnie, a przecież jak wspominałem w poprzedniej recce, zespół już tam błyszczał ponad normę.

Tak silnego progresu możemy doświadczyć chociażby w "Speechless", "Virtual Emotions", "Retry? Abort? Ignore?", "Endless Vortex Towards Erasing Destiny", tytułowym czy "Deserted Waters", w których gitarzyści nie dają litości swoimi zagmatwanymi partiami, bas uzupełnia riffy wystrzałowymi, naznaczonymi jazzem zagrywkami, a przy tym nie brak temu zestawieniu największej agresji, ogromnej dynamiki, imponujących, wyziewnych wokali oraz patentów, które brzmią mega skomplikowanie a muzykom przychodzą bez najmniejszych trudności. Fajnie i bardzo kreatywnie wypada również "Realms Of Reverie", prawie-instrumentalny utwór-wizytówka, który zawiera w sobie po trochu motywów z każdego poprzedniego utworu, a jego zawartość urozmaicają jeszcze narracje samego Luka Lemaya z Gorguts. To tylko dowodzi, iż na "Warp Zone" pomysłowość nie opuszczała Kanadyjczyków w każdej chwili. Dobrze radzi sobie z kolei nowy garowy Patrice Hamelin, który gra zdecydowanie bardziej finezyjnie od swojego poprzednika oraz potrafi wyraźnie podkręcić stopień ekstremy (zdarza się sensowne blastowanie). Równie dobrą decyzją było porzucenie czystych wokali - Dan oraz François skupili się na growlach i wyszło im to wspaniale.

Po trzech latach od niesłusznie, pominiętego debiutu, Kanadyjczycy z Martyr bardzo sprawnie stworzyli udaną kontynuację tamtego wydawnictwa oraz nakreślili jak wygląda ich styl. Wyszła im mieszanka wybuchowa i porcja wyśmienitej, technicznej muzyki, gdyż "Warp Zone" odkrywa unikalne i wymykające się prostym (?) porównaniom spojrzenie na techniczny death metal. Na drugim pełniaku wprawdzie także wielkiej kariery Martyr nie zbudowali, ale wśród fanów tego typu zawiłego stylu znaleźli oni swoją niszę i wykręcili jakieś zainteresowanie. A w tym wypadku jakieś to nie byle jakie słowa.

Ocena: 9/10

(kawka dla "Trochę Subiektywizmu...")

[English version]

What can be done in a situation when such a promising debut as "Hopeless Hopes" is not properly appreciated? Then, I guess at that point, all that's left to do is sigh with contempt that the labels didn't strive for this type of exquisite material and a large part of the listeners ignored one of the few sensible heirs of the style of Atheist, Death and Cynic. Canadian Martyr has not only ventured into areas where bands usually fail, but presented in this style something of their own and - paradoxically - different from their American colleagues, which is why the Quebec quartet could not be placed in the category of copyists. Hopefully, there was no point in being disappointed, because the Mongrain brothers' band did not care about the poor reception of their debut and the lack of promotion, changed the drummer (Patrice Hamelin joined the band) and decided to pull their activity further. Just three years later, Martyr's second longplay, titled "Warp Zone", was released, which ignored the previous difficulties and brought a significant step forward in the band's discography.

While it was possible to clearly indicate where the Canadians came from earlier (i.e. "Individual Thought Patterns" and "Unquestionable Presence"), in the case of the second album it's clearly more difficult and much more multi-layered. The base of influences of Death and Atheist still plays a part here, of course, although in the case of "Warp Zone" it's a much further background, and sometimes only loose references appear from it. Listening to the second full-length Martyr, in many of its fragments the way of moving around technical twists, the idea for the general dynamics of the album and the rather mysterious atmosphere bring us... towards Martyr. Seriously, the idea for the music of the Canadians had a completely different, inimitable feeling and with a clear desire to do everything their own way, even if the source of individual accretions can be indicated here. Martyr's technical death metal has become very unpredictable and nervous, and it also has a crazy and virtuoso skills, on the other hand, the quartet added more subtle motifs, sophisticated and striking melodies or an occasionally feisty feeling more characteristic of (technical) thrash metal into this view of twisted metal music. The leap from "Hopeless Hope" is therefore felt on every level, and yet as I mentioned in the previous review, the band already shone above the norm there.

We can experience such strong progress in "Speechless", "Virtual Emotions", "Retry? Abort? Ignore?", "Endless Vortex Towards Erasing Destiny", the title track or "Deserted Waters", in which the guitarists show no mercy with their intricate parts, the bass complements the riffs with explosive, jazz-inspired patterns, and at the same time this combination does not lack the greatest aggression, huge dynamics, impressive, manic/low vocals and ideas that sound mega complicated and come to the musicians without the slightest difficulty. "Realms Of Reverie" also comes out great and very creative, an almost-instrumental song like a cross-section, which contains a bit of motifs from each previous songs, and its content is further diversified by the narrations of Luc Lemay from Gorguts himself. This only proves that on "Warp Zone" the inventiveness did not abandon the Canadians at all times. The new drummer Patrice Hamelin is doing well, playing much more sophisticated than his predecessor and is able to clearly increase the degree of extreme (there is some sensible blasting). An equally good decision was to abandon clean vocals - Dan and François focused on growls and it came out great.

Three years after their unfairly overlooked debut, the Canadians from Martyr have very skillfully created a successful follow-up to that release and outlined what their style looks like. They have come up with an explosive mix and a portion of excellent, technical music, as "Warp Zone" reveals a unique and elusive view of technical death metal. Martyr may not have built a great career on their second full-length, but they have found their niche among fans of this type of intricate style and have stirred up some interest. And in this case some means a lot.

Rating: 9/10