Frightful - "What Lies Ahead" (2025)

Nie będę ściemniał, niespieszno mi było, żeby przysiąść do drugiego albumu Frightful. Single zapowiadające ów "What Lies Ahead" niezbyt mnie przekonywały, a szybko moją uwagę odwróciły inne rzeczy z katalogu Godz Ov War, jak chociażby bardzo udane, premierowe krążki Zmarłym i Varnheim. Tam właśnie znalazłem to czego oczekuje się od polskiej ekstremy z diobłem na czele, czyli intrygujący klimat i dużą ilość smoły. Wróćmy jednak do gdańszczan. Od ich debiutanckiego albumu "Spectral Creator" upłynęły 4 (chyba) długie lata i podczas dość intensywnego klepania koncertów (np. u boku Blood Incantation) kształtował się nowy materiał. W międzyczasie zaszły oczywiście zmiany w składzie, tj. gitarzystę Mateusza Mencela, obecnie w pełni skupionego na swoim Pandemic Outbreak, zastąpił Eryk Jakubczyk, ale również - co najbardziej istotne - pozmieniała się sama muzyka, mimo że z początku jej rdzeń może wydawać się średnio nienaruszonym. A pozmieniała się w kierunkach, z którymi nie do końca jest mi tu po drodze.

To co nas czeka na tym materiale nie jest zupełnie nową jakością dla Frightful, ale nie da się nie zauważyć istotnego wyczyszczenia produkcji, większej ilości melodii oraz znacznie mniej iwilowego klimatu. W teorii, to wszystko to, co gryzie się z ekstremalnym metalem i jego założeniami, ale już w praktyce, na "What Lies Ahead" umieszczone to zostało bez przeginania i aranżacyjnych skrótów. Frightful cisną więc dalej krzyżówkę thrash/death z melo-black naleciałościami i całkiem sensownie przekładają to na własne granie. Wpływy Kreator, Dissection, Sepultury (maksymalnie do "Schizophrenii"), Death (głównie z "Leprosy"), Sodom i Morbid Angel (ale maksymalnie do "Altars Of Madness"!), które towarzyszyły już na debiucie, oczywiście są tu obecne, aczkolwiek na ich drugim albumie podane zostały w bardziej wyrachowanej formie i - co dziwne - nie zazębiają się na tyle spójnie co poprzednio. Płyta jest oczywiście przemyślana, bogata w ozdobniki gitarowe i słychać, że chce czerpać z różnych źródeł, ale jak na mój słuch, "What Lies Ahead" w niemałej części fragmentów brakuje spontanu, większej zadziorności i zróżnicowanych garów (przeważa thrashowe umpa-umpa), a także stanowczo za często wkradają się dłużyzny wałkujące jeden motyw.

Nie znaczy to jednak, że jest lipa. "What Lies Ahead" pomimo mielizn i niepotrzebnych melodii zawiera sporo energicznych numerów, które nie ustępują znacząco jedynce i świetnie uzupełnią starszy materiał. Przed szereg najmocniej wybijają się "No Fear", "Disincarnate Sower", "Into The Phantom Hearts" i "Cloaked By Nothingness", w których znalazło się najwięcej konkretów, najmniej melodii dążących do wszechstronności na siłę oraz sensowny, skandynawski klimat. Nie sposób również wspomnieć o progresie technicznym, jakiego dokonała większość grupy. W partiach gitar można doszukać się więcej interesujących detali, drugi solówkowy wymiatacz wypełnił lukę po poprzedniku 1:1, natomiast wokale Oskara Wańki nabrały jeszcze większej pewności siebie (mniej też w nich efektu studni - to akurat na plus). Od całości warsztatowego kroku na przód odstają, tak jak wspominałem, wyłącznie gary. Nie uchował się w miksie za to bas, ale tutaj jestem bardziej wyrozumiały, gdyż poniekąd wynika to z formuły muzycznej, której przewodzą gitary.

"What Lies Ahead" nie jest zatem dla mnie albumem, który zwala z nóg, ale nie uważam żebym źle się przy nim bawił i kilka jego motywów potrafi skłonić do większych refleksji. Drugi longplay Frightful to kontynuacja tematów z "Spectral Creator", ale w wyraźnie przejrzystszej i bardziej melodyjnej oprawie. Przede wszystkim, mimo spuszczenia z tonu i ładniejszej formy, słychać że zespół bawił się przednio przy tworzeniu tych utworów oraz niegłupio odnosił się do swoich inspiracji. Na tym etapie niby to nie dużo, ale... jest to fundament na jeszcze więcej.

Ocena: 6/10

(kawka dla "Trochę Subiektywizmu...")

[English version]

I won't lie, I was in no hurry to dive into Frightful's second album. The singles announcing "What Lies Ahead" didn't quite convince me, and I was quickly diverted by other offerings from Godz Ov War's catalog, such as the highly successful new albums by Zmarłym and Varnheim. There, I found what I expect from Polish extreme metal, led by the devil - an intriguing atmosphere and plenty of heaviness. But let's get back to the Gdańsk band. Four (probably) long years have passed since their debut album "Spectral Creator", and while touring extensively (for example, alongside Blood Incantation), new material has been taking shape. In the meantime, there have been changes in the line-up, of course. Guitarist Mateusz Mencel, currently fully focused on his band Pandemic Outbreak, was replaced by Eryk Jakubczyk, but most importantly, the music itself has also changed, even though its core may initially seem somewhat intact. And it has changed in directions that I am not entirely into it.

What lies ahead on this material isn't a completely new quality for Frightful, but it's impossible not to notice a significant clean-up of the production, much more melodies, and a significantly less evil atmosphere. In theory, all of this clashes with extreme metal and its tenets, but in practice, on "What Lies Ahead" it's presented without overdoing it or shortchanging the arrangements. Frightful thus further pushes the thrash/death with melo-black influences, and they take this quite sensibly into their own style. Influences from Kreator, Dissection, Sepultura (up to "Schizophrenia"), Death (mainly from "Leprosy"), Sodom, and Morbid Angel (up to "Altars Of Madness"), which were present on their debut, are certainly present here, although on their second album, they are presented in a more calculated manner and - surprisingly - they don't mesh as cohesively as before. The album is obviously well-thought-out, rich in guitar ornaments and you can hear that it wants to draw from various sources, but to my ears, "What Lies Ahead" lacks spontaneity, greater feistiness and varied drums in quite a few fragments (thrashy trivial beats predominates), and there are also far too many moments that repeat one motif.

However, that doesn't mean it's a dud. "What Lies Ahead" despite its fillers and unnecessary melodies, contains a number of energetic tracks that are on par with the first album and complement the older material perfectly. The best here are "No Fear", "Disincarnate Sower", "Into The Phantom Hearts" and "Cloaked By Nothingness", which contain the most substance, the fewest melodies that force versatility, and a sensible, Scandinavian atmosphere. It's also worth mentioning the technical progress made by most of the group. The guitar parts offer more interesting details, the new guitarist's solo fills the gap left by the previous guy, while Oskar Wańka's vocals have become even more confident (and less of the well effect - which is a plus). As I mentioned, only the drums lag behind the overall technical leap forward. The bass, however, didn't make it into the mix, but I'm more understanding here, as this is partly due to the musical formula led by the guitars.

"What Lies Ahead" isn't a jaw-dropping album for me, but I don't think I had a bad time with it, and several of its themes are thought-provoking. Frightful's second lp continues the themes from "Spectral Creator", but in a distinctly clearer and more melodic setting. Well, despite being toned down and more pleasing presentation, it's clear that the band had a blast creating these songs and they accepted their influences with verve. It might seem a bit low at this point, but... it lays the foundation for even more.

Rating: 6/10