Cancer - "Inverted World" (2025)

No proszę, nie przypuszczałem, że aż 7 lat zajmie niegdyś-brytolskiemu (o tym zaraz) Cancer kolejna sentymentalna, choć udana podróż w czasy, gdy death metal święcił triumfy. Jaki jest styl Raczyska, to każdy jednak wie, że z łamaniem schematów i niezwykłą techniką nie ma on wiele wspólnego, stąd trochę dziwi, że zespół dał tyle czasu na pompowanie balonika oczekiwań po raczej typowym i bezpiecznym "Shadow Gripped", który - co ciekawe - nastrajał pozytywnie, iż z Cancer w dalszym ciągu można wycisnąć coś fajnego i paradoksalnie charakterystycznego tylko dla nich. Lata mijały, pewne kwestie wciąż nie dawały spokoju. Cóż, dłuższej przerwy wydawniczej należy doszukiwać się w zmianach personalnych i kwestiach logistycznych. W 2022 roku 2/3 starej ekipy odpadło, a grupa w nowym składzie zaczęła rezydować w Hiszpanii. John Walker, niezmiennie przewodzący Cancer, zwerbował odmłodzonych towarzyszy pod postacią Daniela Maganto (bas), Gabriela Valcázara (perkusja) oraz Roberta Navajasa (druga gita) i z nimi wydał w 2025 roku siódmego pełniaka pt. "Inverted World". Pewne opóźnienia można jeszcze zrzucić na wiadome wydarzenia z 2020 roku, aczkolwiek z dzisiejszej perspektywy nie są one zbytnio istotne i większość zdążyła już wymazać je z pamięci...

Niemniej jednak, wyczekiwanie zawartości "Inverted World" nawet się opłaciło. Ba, w pojedynku na lepsze oldskule nie sądziłem, że Cancer ustawi się wyżej niż Benediction i ich mało wyrazisty "Ravage Of Empires", a efekty kilkuletnich prac nad siódemką utrzymają się na zadowalającym poziomie i nie będą spowite przesadną powtarzalnością z lat wcześniejszych. Jakąś zasługę można przypisać tu oczywiście młodszym, nowszym członkom, ale traktowałbym to z lekkim przymrużeniem oka, gdyż pozostała trójka nie jest odpowiedzialna za stronę kompozytorską (standardowo, odpowiada za nią John) i rzadko kiedy wychodzi ona poza patenty wypracowane przez poprzedników. Kilka bardziej intensywnych blastów czy solówki zalatujące szkołą Jamesa Murphy'ego to w końcu smaczki dla miłośników starych płyt oraz dodatki, by nie było nudno, bo sama obecność takich rozwiązań nie wywraca stylu Cancer do góry nogami. Odczuwalny progres zaliczył za to lider, który wyzbył się pomruków z "Shadow Gripped" i dużo częściej growluje w duchu staroci, mimo że niekiedy brakuje mu większej wyziewności i ozdobników.

Całościowo, trudno o "Inverted World" mówić, by znacząco przewyższał poprzedni krążek - bez względu na jego atuty i wady, zrównuje się on z wydawnictwem z 2018 roku. Zamysł na riffy jest obecny, rozpoznawalna toporność dla Cancer również, a wisielczy (ale od strony mordercy) klimat daje się we znaki jeszcze bardziej niż kiedyś. Takie kawałki jak "Until They Died", "39 Bodies" (z kapitalnym riffem z 1:58), "Corrosive" czy "Enter The Gates" zawierają ww. elementy, mają niezły ciężar, a nawet potrafią sensownie rozbujać. Znacznie mniej niż w przeszłości jest natomiast thrashowych rytmów (tych à la "The Sins Of Mankind"), co widzę i słyszę jako główną wadę albumu, bo sporo utworów leci w podobnym tempie i miejscami bardzo wyraźnie brakuje dynamiki, przez co "Inverted World" potrafi nużyć. Rozumiem, że kwestia słabszej predyspozycji Walkera ze względu na wiek, bo przecież nie garowego, który przy innych okazjach wystukuje okrutne tempa w Wormed. Dobrze jednak, że album nadrabia sobie gitarowo, klimatem i solidnie ociosaną produkcją.

"Inverted World" nie przywraca Cancer do death metalowego panteonu, wątpię by ktokolwiek na to liczył, aczkolwiek daje kolejny, jasny sygnał, że zespół nowszymi utworami z powodzeniem nawiązuje do starych płyt i nie powiela bezmyślnie raz użytych rozwiązań. Pomimo odmłodzonego składu, ekipa Johna Walkera utrzymała odpowiedni, odległy od żenady poziom, a także pokazała, że przy odrobinie chęci w zespole wciąż tkwi potencjał na więcej. Na obecnym etapie, głównie temat rozbija się o podkręcenie dynamiki - tym bardziej, że jest z kim.

Ocena: 6,5/10

(kawka dla "Trochę Subiektywizmu...")

[English version]

Well, I didn't think it would take 7 years for the once-British (about it later) Cancer to make another sentimental, albeit successful, journey back to the times when death metal was in its prime. As for Cancer's style, everyone knows that it has little to do with breaking patterns and extraordinary technique, which is why it's a bit surprising that the band spent so much time inflating the balloon of expectations after the rather typical and safe "Shadow Gripped", which - interestingly - gave a positive vibe that Cancer can still come up with something cool and paradoxically characteristic only for them. Years passed, and there were still some problematic issues. Well, the longer break in releases should be traced to personnel changes and logistical issues. In 2022, 2/3 of the old line-up dropped out, and the group in a new line-up began to reside in Spain. John Walker, the unwavering leader of Cancer, recruited rejuvenated companions in the form of Daniel Maganto (bass), Gabriel Valcázar (drums) and Robert Navajas (second guitar) and with them released the seventh full-length "Inverted World" in 2025. Some delays can still be blamed on the known situations from 2020, although from today's perspective they are not very important and most have already erased them from their memory...

Nevertheless, waiting for the content of "Inverted World" even paid off. In a duel of better old-school, I didn't think that Cancer would rank higher than Benediction and their indistinctive "Ravage Of Empires", and the effects of several years of work on the seventh album would remain at a satisfactory level and would not be shrouded in excessive repetition from previous years. Of course, some credit can be attributed to the younger, newer members, but I wouldn't take it seriously, because the remaining three are not responsible for the composing side (as usual, John is responsible for it) and rarely go beyond the patterns developed by their predecessors. A few more intensive blasts or solos reminiscent of the James Murphy are, after all, treats for lovers of old records and additions so that it's not boring longplay, because the mere presence of such solutions does not turn Cancer's style upside down. The leader, on the other hand, has made noticeable progress, having gotten rid of the rumbling-like vocals from "Shadow Gripped" and growling much more often in the spirit of the oldies, even though he sometimes lacks more aggressiveness and ornamentation.

Overall, it's hard to say that "Inverted World" significantly surpasses the previous album - regardless of its pros and cons, it's on par with the 2018 release. The idea for riffs is present, the recognizable heaviness and slow dynamics for Cancer are also there, and the grim (but from the murderer's side) atmosphere is even more noticeable than before. Tracks like "Until They Died", "39 Bodies" (with a great riff at 1:58), "Corrosive" or "Enter The Gates" contain the above elements, have a great heaviness and can even make you headbang sensibly. There are much fewer thrash rhythms than in the past (those à la "The Sins Of Mankind"), which I see and hear as the album's main flaw, because many tracks have a similar pace and in places there is a very clear lack of dynamics, which is why "Inverted World" can be boring. I understand that it's a matter of Walker's weaker predisposition due to age, because that's not the drummer's reason, who on other occasions taps out the cruel tempos in Wormed. It's good, however, that the album makes up for it with guitars, atmosphere and solid production.

"Inverted World" does not restore Cancer to the death metal pantheon, I doubt anyone would count on it, although it gives another clear signal that the band successfully refers to old albums with new songs and does not mindlessly repeat solutions used once. Despite the new line-up, John Walker's band maintained an appropriate level, far from embarrassing, and also showed that with a little will, the band still has the potential for more. At this time, the main topic is to increase the dynamics - especially when there are the right people for it.

Rating: 6,5/10