Voivod - "Target Earth" (2013)

Zdawać by się mogło, że pewne chwile są nie do odtworzenia, a zamkniętego rozdziału lepiej już nie tykać na nowo. Inne zdanie co do tych zagadnień mieli Away i Snake, którzy po kilku latach tkwienia w koncertowym dołku oraz szlifowania pozostałości po zmarłym koledze (płytami "Katorz" i "Infini"), zdecydowali się wznowić regularną działalność Voivod, a nawet nagrać nowy album! Krok to był o tyle ryzykowny i zastanawiający, że stylistyka riffów i solówek Piggy'ego nadawała niezwykle charakterystyczny ton i klimat muzyce Voivod - można było wręcz przypuszczać, że bez tego gitarzysty dalsza aktywność zespołu nie będzie miała sensu. Z takiego błędnego wrażenia szybko wyprowadzić mógł nowy skład zespołu, w którym obok ww. znaleźli się gitarzysta Chewy (czyli uzdolniony Dan Mongrain m.in. z Martyr i Gorguts) oraz - po wielu latach nieobecności - dobrze znany nam basista Blacky. W takiej oto ciekawej konfiguracji udało się wydać w 2013 roku "Target Earth" - trzynasty longplay Voivod, który przywrócił grupę do życia.

Zgodnie z końcówką recki "Infini", "Target Earth" otwiera - tak jak już zdążyłem sobie to podzielić - szósty akt w dorobku Kanadyjczyków. A ten charakteryzuje się powrotem do progresywnego oblicza, które jednak nie stroni od thrashowych naleciałości i melodyjności z oczywistym wykluczeniem przecierania szlaków na miarę albumów nr 3-5, 7 i 9. Zespół za to znalazł tutaj przeciwwagę pod postacią większej dostojności oraz okrzepł po heavy metalowym wcieleniu, bawiąc się progresywnymi dźwiękami z ubiegłego wieku. Na "Target Earth" możemy zapomnieć o kompletnie nowej jakości, aczkolwiek kanadyjska grupa na bazie znanych składowych zdołała stworzyć świeży, intrygujący i klimatyczny album, który nie utonął w morzu powtarzalności i sentymentalnych odniesień. Grupa porusza się więc po znajomym gruncie, ale czuć, że Kanadyjczycy doskonale wiedzieli, które rejony badano w przeszłości mniej oraz w którym miejscu umieścić inne rozwinięcia niż na starych płytach gdzie zwykle wskakiwała już kolejna, istotna wolta stylistyczna.

No a jak poradził sobie Chewy? - wszak kwestie gitarowe rodziły najwięcej niewiadomych. Tak się jednak składa, że ów gitarzysta podołał ciężarowi swojego wielkiego poprzednika. Dan Mongrain bowiem na bazie talentu Piggy'ego stworzył porcję riffów i solówek, które kontynuują wiadomy styl, ale nie są usilnie zapatrzone w pomysłowość Denisa D'Amoura. Udało się znaleźć złoty środek, dzięki któremu uchwycono voivodowego ducha, a zarazem własną interpretację na dysonanse, nieregularne podziały rytmiczne, progresywne struktury oraz... thrash metalową zadziorność. Wiadomo, pod kątem finezji Chewy jeszcze jest tu trochę z tyłu względem tego co grał Piggy i niekiedy zdarza mu się zapędzić w bardziej toporne zagrywki, aczkolwiek to tylko drobnostki niemające wpływu na ogólnie pozytywny odbiór nowego gitarzysty. Podobnie ciepłe słowa nasuwają się co do pozostałej trójeczki. Jeśli chodzi o Awaya, temat pozostał niezmienny, toteż w tym miejscu należałoby przytoczyć atuty z poprzednich recenzji. Lepiej niż wcześniej wypada za to Snake, który powrócił do krzyków i skandowania, okazjonalnie dorzucając czysty śpiew, a jedynie czasem pojawiają się lekko wymęczone wokalizy (cóż, kwestia wieku). Świetnie radzi sobie z kolei Blacky, który często przebija się na powierzchnię, sporo dodaje do utworów oraz sensownie potrafi wyjść ze swoimi patentami na pierwszy plan.

Potwierdzenie powyższych słów dostajemy w utworach składających się na repertuar "Target Earth". Co prawda, początek w formie tytułowca wypada jeszcze dość zachowawczo oraz brakuje tam gitarowych szaleństw i dynamiki, o tyle już od "Kluskap O'Kom" zaczyna się granie dystopijne, pokomplikowane i stuprocentowo w stylu Voivod, nawet jeśli Snake nie wszędzie domaga. Przechodząc dalej, jest jeszcze lepiej. Następne kawałki zawodowo mieszają między klimatami "Dimension Hatröss", "Nothingface", "Killing Technology" i "Phobos" (w tej kolejności) oraz dodają swoje spojrzenie na tego typu progresywne granie w nowszym wcieleniu. Nie przeszkadza przy tym, że utwory bywają długie, gdyż dzieje się w nich sporo, nie brak im chwytliwości i charakterystyczny, voivodowy klimat towarzyszy na każdym kroku. Serio, z takich utworów jak "Resistance", "Empathy For The Enemy" (klimatem mocno nawiązuje do tego co widzimy na okładce), "Warchaic", "Corps Étranger" (w całości zaśpiewany po francusku i świetnie łączący progresywne łamańce oraz thrash metalową łupankę) czy "Mechanical Mind" Piggy mógłby być dumny. Dobra jest również produkcja, lekko przybrudzona, ale mająca odpowiednią moc i dość selektywna, dzięki czemu żaden detal nie ma prawa umknąć.

Wobec tego, "Target Earth" pokazuje nam, że bez tak kluczowej postaci jak Piggy, dalsza działalność Voivod w nowym składzie... nie przynosi grupie wstydu. Dobierając Chewy'ego i ściągając na nowo Blacky'ego, grupa wspięła się na wysoki poziom oraz nagrała bardziej voivodowy album niż to co wydawano w latach 2003-2009. Mocno nietypowa przypadłość, a następne lata miały ukazać, że będzie tylko lepiej.

Ocena: 8/10

(kawka dla "Trochę Subiektywizmu...")

[English version]

It would seem that groundbreaking moments are impossible to recreate, and it's better not to touch a closed chapter again. Away and Snake had a different opinion on these issues, and after several years of being stuck in a concert slump and polishing the remnants of their deceased colleague (with the albums "Katorz" and "Infini"), they decided to resume regular Voivod activity and even record a new album! This step was risky and intriguing, because the style of Piggy's riffs and solos gave an extremely characteristic tone and atmosphere to Voivod's music - one could even assume that without this guitarist, the band's further activity would make no sense. Such a false impression could be quickly dispelled by the new line-up of the band, which, alongside the above, included guitarist Chewy (i.e. the talented Dan Mongrain from Martyr and Gorguts) and - after many years of absence - the well-known bassist Blacky. In this interesting configuration, "Target Earth" was released in 2013 - the thirteenth longplay by Voivod, which brought the group back to life.

According to the end of the my review of "Infini", "Target Earth" opens - as I have already managed to divide it - the sixth act in the discography of the Canadians. And this one is characterized by a return to the progressive face, which, however, does not hide thrash accretions and melodicism with the obvious exclusion of the pioneering albums no. 3-5, 7 and 9. The band, on the other hand, found a counterbalance here in the form of greater dignity and solidified after the heavy metal incarnation, playing with progressive sounds from the last century. On "Target Earth" we can forget about a completely new quality, although the Canadian group managed to create a fresh, intriguing and atmospheric album based on known ideas, which did not drown in a sea of ​​repetition and sentimental references. The group is therefore moving on familiar ground, but you can feel that the Canadians knew perfectly well which areas were less explored in the past and where to place other developments than on old records, where another, significant stylistic volte-face usually jumped in.

And how did Chewy cope? - after all, the guitar issues were the most unknown. However, it so happens that the guitarist managed to maintain respect for his great predecessor, creating music at a very high level and developing Piggy's skills. Dan Mongrain, based on Piggy's talent, created a portion of riffs and solos that continue the known style, but are not too focused on the inventiveness of Denis D'Amour. He managed to find a golden mean, by which he captured the Voivod spirit, and at the same time his own interpretation of dissonances, irregular rhythms, progressive structures and... thrash metal feistiness. It's known that in terms of finesse, Chewy is still a bit behind what Piggy played and sometimes he plays more montonous guitar patterns, although these are just minor issues that do not affect the generally positive reception of the new guitarist. Similarly nice words come to mind about the remaining trio. As for Away, the theme has remained unchanged, so here it would be appropriate to mention the advantages from my previous reviews. Snake does better than in previous years, returning to screaming and punky vocals with adding some clean singing. Only occasionally do his slightly tired vocals appear - well, it's a matter of age. Blacky, on the other hand, does great, often breaking through to the surface, adding a lot to the songs and sensibly able to bring his patterns to the forefront.

Confirmation of the above words is given in the songs that make up the "Target Earth" repertoire. It's true that the beginning in the form of the title song is still quite conservative and lacks guitar madness and dynamics, but from "Kluskap O'Kom" the dystopian, complicated and one hundred percent in the style of Voivod progressive metal begins, even if Snake doesn't shine everywhere. Moving on, it's much better. The next songs professionally mix the climates of "Dimension Hatröss", "Nothingface", "Killing Technology" and "Phobos" (in that order) and add their own perspective on this type of progressive playing in a newer incarnation. It does not matter that the songs are sometimes long, because a lot happens in them, they do not lack catchiness and the characteristic, Voivod climate accompanies you at every step. Seriously, Piggy could be proud of songs like "Resistance", "Empathy For The Enemy" (the atmosphere strongly refers to what we see on the cover art), "Warchaic", "Corps Étranger" (sung entirely in French and brilliantly combining progressive twists and thrash metal aggressiveness) or "Mechanical Mind". The production is also good, slightly dirty, but has the right power and is quite selective, so that no detail can escape.

So "Target Earth" shows us that without such a key figure as Piggy, the further activity of Voivod in the new line-up... does not bring shame to the group. By choosing Chewy and bringing back Blacky, the group climbed to a high level and recorded a more Voivod album than what was released in the years 2003-2009. A very unusual condition, and the following years showed that it would only get better.

Rating: 8/10