Voivod - "The Wake" (2018)

Rewelacyjna zawartość epki "Post Society" jasno zasygnalizowała, że Voivod nadal się imponująco rozwija, wypuszczając kolejne wydawnictwa, które nie są zapatrzone w klasyczne nagrania i w dalszym ciągu dodając nowe elementy do ich rozpoznawalnego stylu. Świadomi byli tego oczywiście sami muzycy, którzy w bardzo sprawnym tempie tworzyli następne kawałki, by odnosiły się one do najlepszych czasów Voivod, a jednocześnie były przemyślaną oraz odświeżającą dawką zakręconego, progresywnego metalu. I samo to powinno mówić z jak wielkim zespołem mamy do czynienia, patrząc na ich rozbudowaną, zróżnicowaną i obfitą w zajebiste płyty dyskografię. Ze starszych, zasłużonych kapel dosłownie kilka nazw nagrywa nowe krążki będące bliskie pomysłowości z młodzieńczych lat i Voivod to właśnie jedna z nich. Dalszym, po "Post Society", potwierdzeniem tego stanu jest "The Wake" z 2018 roku - czternasty longplay w dorobku kanadyjskiej grupy.

Teoria jakoby Voivod przeżywał drugą młodość ma się więc w najlepsze. Tyle że... na tym etapie to już nie żadna teoria, a praktyka! Zamysł na połączenie dysonansów i potężnie ciosanych riffów, wciągający, futurystyczny klimat, thrash metalowe naleciałości, przykuwające melodie, ciekawe, nieregularne podziały rytmiczne i dużo wczucia się z "Post Society" obecne są również na "The Wake", zaś omawiany album jest dokładnie tym, czego chciało się jeszcze więcej na wspomnianej epce - wielowątkowym rozszerzeniem voivodowych piosenek w progresywno-thrashowej otoczce z dużą ilością poukrywanych szczególików. Próbowałem nawet na siłę doszukać się na tym krążku jakiegoś wymuszonego nawiązywania do staroci czy ogólnie słabszych momentów (jedynie czaaasami wokal Snake'a nie dociąga), ale serio, zespół podołał z poszerzeniem dawnej formuły o kolejne, zakręcone pomysły z kręgu progresywnego/awangardowego metalu oraz bardziej współczesną oprawę (na szczęście, głównie pod kątem brzmienia), a jednocześnie dokonano od groma starań, by krążek nie był recyklingiem pomysłów ze starych płyt w losowej kolejności. Cały ten spędzony czas i kompozytorskie szlify doskonale słychać na "The Wake", bo wyszedł kwartetowi album przebijający wszystkie poprzednie płyty wydane w XXI w., który ogólnie stoi tuż za największymi dokonaniami Voivod.

Tak samo jak na "Post Society", każdy z utworów zasługuje na wyróżnienie, ale że jest ich tutaj wyraźnie więcej, to ograniczę się do tych naj-naj, co by jeszcze bardziej zachęcić Was do sprawdzenia "The Wake" na własnych uszach. Brak na czternastym longplayu Voivod gorszych utworów, a takie kawałki jak "Obsolete Beings" (refleksyjny w stylu "Angel Rat", choć podany na metalowo), "Always Moving" (thrashowa rytmika połączona z bardzo odjechanymi efektami), "The End Of Dormancy" (leniwie kroczący i świetnie przenoszący w klimaty post-apo), "Spherical Perspective" (połamany i przebojowy naraz) oraz "Event Horizon" (skrajnie zakręcony i dość agresywny), lokują się już blisko kategorii geniuszu. Jest w nich dawny duch, choć równie sporo gitarowej kreatywności luźno powiązanej z zagrywkami Piggy'ego (np. słychać trochę solówek zaczerpniętych z "Feeding The Abscess"), wyraźnie pracującego basu, ciekawej dawki emocji ze strony Snake'a, interesującej dynamiki oraz kosmicznych ozdobników (również jako krótkie intra/outra w utworach). 

Osobne zachwyty wywołuje zamykający krążek "Sonic Mycelium" - kompozycja będąca trochę na kształt przekroju muzyki z tego albumu. Pomysł to nowy nie jest, bo Chewy wykorzystał już go u siebie w swojej poprzedniej kapeli Martyr (dokładniej, na "Warp Zone"), ale w tym wydaniu zachwyca bardziej przejrzystym wykonaniem, swobodnym przeplataniem motywami z poprzednich utworów (np. gdy muzyka leci z "Always Moving" a tekst z "Orb Confusion"), udanym cytatem z "Jack Luminous" z "The Outer Limits", a także wykończeniem pod postacią orkiestracji (kolejna nowość), która otwiera... następny album.

Pomimo bogatej i dość zawirowanej historii, Voivod - jak mało który wiekowy zespół - wciąż potrafi zachwycać i dostarczać bardzo jakościową muzykę. "The Wake" przynosi masę przemyślanego i chwytającego na długie godziny progresywnego metalu tak charakterystycznego dla Voivod, a jednak zawodowo unikającego powtórek z lat poprzednich. Kiedy więc na stare lata zespoły najczęściej nie mają za wiele ciekawego do powiedzenia i odgrzewają w mozolny sposób swoje przeorane patenty, Voivod wychodzi naprzeciw i nagrywa kolejny zjawiskowy krążek, przy którym trudno powstrzymać się od zachwytów. Przypomnę też, że to już ich czternasty longplay. Chapeau bas!

Ocena: 9,5/10

(kawka dla "Trochę Subiektywizmu...")

[English version]

The sensational content of the "Post Society" ep clearly signaled that Voivod is still developing impressively, releasing more releases that are not focused on classic recordings and continue to add new elements to their recognizable style. Of course, the musicians themselves were aware of this, and they quickly created the next tracks so that they referred to the best times of Voivod, while at the same time being a thoughtful and refreshing dose of twisted, progressive metal. And this should be a sufficient sign about how great a band we are dealing with, looking at their extensive, diverse and full of awesome records discography. Of the older, distinguished bands, literally a few names are recording new albums that are close to the inventiveness of their youth, and Voivod is one of them. Further confirmation of this state, after "Post Society", is "The Wake" from 2018 - the fourteenth longplay in the portfolio of the Canadian group.

The theory that Voivod is experiencing a second youth is therefore in full splendor. Except that... at this time it's no longer a theory, but practice! The idea of ​​combining dissonances and powerfull riffs, an engaging, futuristic atmosphere, thrash metal influences, thrilling melodies, interesting, irregular rhythms and a lot of feeling from "Post Society" is also present on "The Wake", and the discussed album is exactly what was wanted even more on the aforementioned ep - a multi-threaded extension of Voivod songs in a progressive-thrash setting with a lot of hidden details. I even tried to find some forced references to old albums or generally weaker moments on this album (only Snake's vocals are sometimes not on point), but seriously, the band managed to expand the old formula with more twisted ideas from the progressive/avant-garde metal scene and a more modern setting (fortunately, mainly in terms of sound), and at the same time a lot of effort was made to ensure that the album wasn't a random recycling of ideas from old albums. All this time spent and compositional polish can be heard perfectly on "The Wake", because the quartet has created an album that surpasses all previous albums released in the 21st century, which generally stands just behind Voivod's greatest albums.

Just like on "Post Society", all of the tracks deserves a mention, but since there are clearly more of them here, I will limit myself to the best-of-the-best, which will further encourage you to check out "The Wake" for yourself. There are no worse tracks on Voivod's fourteenth longplay, and tracks like "Obsolete Beings" (reflective in the style of "Angel Rat", although presented in a metal way), "Always Moving" (thrash rhythm combined with very crazy effects), "The End Of Dormancy" (lazily walking and perfectly mixing with the post-apocalyptic climate), "Spherical Perspective" (technical and catchy at once) and "Event Horizon" (extremely twisted and quite aggressive) are already close to the category of genius. There is the old spirit in them, but also a lot of guitar creativity loosely connected with Piggy's patterns (e.g. you can hear some solos in a "Feeding The Abscess" vibe), clearly working bass, an interesting dose of emotion from Snake, interesting dynamics and cosmic ornaments (also as short intros/outros in the songs).

The closing track, "Sonic Mycelium", is a special delight - a composition that is a bit like a cross-section of the music from this album. The idea is not new, because Chewy already used it in his previous band Martyr (more precisely, on "Warp Zone"), but in this edition it delights with a more transparent performance, free interweaving of motifs from previous tracks (e.g. when the music is from "Always Moving" and the lyrics from "Orb Confusion"), a successful quote from "Jack Luminous" from "The Outer Limits", and also the finishing touch in the form of orchestration (another new thing), which opens... the next album.

Despite attractive, but rather multithreaded history, Voivod - like almost no one - still manages to fascinate and release very high-quality music. "The Wake" brings a mass of well-thought-out and entrancing progressive metal that is so characteristic of Voivod, and yet professionally avoiding repetitions from previous years. So when bands in their old age usually don't have much interesting to say and repeat their old patterns in a clumsy way, Voivod meets the occasion and records another phenomenal album that is hard to resist being delighted with. I will also remind you that this is already their fourteenth longplay. Hats-off!

Rating: 9,5/10